Hola,

Van de Galapagos is het hele sprong naar mijn verblijf voor 3 weken vrijwilligers werk in Colombia.

Het aantal vlieguren is totaal 6 uur en 25 minuten. Vanaf vorige week zaterdag vanaf de Galapagos vertrokken en in principe kun je in Galapa binnen een dag zijn. Maar daar de pick-up vanuit het project niet in het donker rijdt, ging mijn volgende vlucht op zondag. Dus een nacht op het vliegveld van Quito gebivakkeerd. Ik had bedacht aldaar een slaapplekje te vinden, maar zoals ik, zijn er meer mensen die uren op een volgende vlucht wachten, dus dan is het veel gezelliger om te kletsen. En wel met een Colombiaan die geen Engels spreekt. Maar met mijn vertaal site op de Ipad kom je een heel eind. Maar pas de andere dag drong het tot me door dat er in Colombia en zeker in het afgelegen gebied waar ik bivakeer helemaal niemand Engels spreekt, zelfs de piloot in het vliegtuig niet. Dus krijg nu bijles Spaans van een Nederlandse vrijwilligster in Ipauratu.

Tijdens mijn overstap in Bogota, alwaar je van het oude gedeelte naar het nieuwe gedeelte (=Departure) moet gaan, ben ik flink van hot naar her gestuurd en dacht echt m'n vlucht te zullen gaan missen. Maar had me vergist in de boarding tijd en tijd van vertrek.

In Baranquilla opgehaald door m'n contactpersoon van het project. Zij is Nederlandse en woont al 15 jaar in Colombia. Zo vreemd om dan na ruim 3 mnd. Nederlands te spreken. Vanaf het vliegveld is het een halfuur naar Galapa en daar vandaan 20 min. naar Ipauratu een afgelegen dorp in de bergen. Het weidse uitzicht is hier adembenemend. De accomadatie is prima en in vergelijking met de Galapagos kan ik wel zeggen "luxe". Soms valt hier de stroom weg en is er voor een paar uur en wat ik begrepen heb een paar dagen geen water. Maar dat heb ik nog niet meegemaakt. Hier alle dagen vanaf vroeg in de morgen tot +/- 18.30 u een strak blauwe hemel met zonneschijn.

De vrijwilligers assisteren de docenten bij de opvang en lesgeven van kinderen. Dit zijn voornamelijk kinderen met een aangeboren mentale/fysieke beperkeing. Doch wordt er van de ouders ook hun initiatief gevraagd, zoals zelf de kinderen brengen, geen alcholist e.d. zijn. Want de armoede is hier groot. Ook al zie ik grote auto's en motors (nieuwe) toch schijnen de meeste geen geld te hebben voor eten en kleren. Het geld wat men verdiend verdwijnt dan meestal op vrijdag avond in de drank om problemen te vergeten.

Op maandag naar de opvang voor 2-4 jarigen gegaan. Wat een vrolijke boel. De opvang is bij een lerares in huis en haar is huis is hoger op de berg gelegen zodat de kleintjes uit te buurt dichtbij huis opvang hebben. Zij doen dan schrijfoefeningen, tekenen, zingen, spelen en vooral blij zijn als je ze aandacht geeft want dat schijnt men (de ouders) hier erg ongewoon te vinden.

Verder zijn er dagdelen dat er kinderen Engelse les krijgen, er verwaarloosde oudere in een tehuis opgezocht worden en kinderen die mentaal en fysiek zeer invalide zijn krijgen 1x per week een huisbezoek vanuit het project om te horen hoe het met de kinderen is. Dan moet je bedenken dat dit kinderen zijn met een hersenbeschadiging die vanaf hun geboorte in hele dagen in een bed liggen of hele in een stoel zitten. Hier is absoluut geen zorg of therapie voor en de wachtlijst voor een huisbezoek is lang. Wat mij wel raakte was een jongetje van 6 wat eigenlijk alleen maar blind is. Hij zit hele dagen in zijn kinderstoel buiten, terwijl hij waarschijnlijk wel kan horen of kan leren lopen, maar de weg om voor zorg of therapie in aanmerking te komen is eindeloos lang.

Wat ik zo naar een week geconcludeerd heb is dat er aan kinderen mogelijkheden worden geboden, maar educatie naar de ouders is nog erg arm. Dit komt waarschijnlijk ook omdat de ouders ook een leer achterstand hebben.

Zoals ik al zei er is wel electriciteit maar geen internet. Nu had ik van die en degene al vernomen dat Cartagena een hele mooie oude stad heeft. Deze plaats ligt aan de Atlantische Oceaan en na ruim 2 uur in de bus gezeten te hebben ben ik hier vrijdagavond om 18.15 u aangekomen. Van andere vrijwillers de naam en adres van een Hostel gekregen. Vanaf het busstation was het nog ruim een half uur met de taxi. Tja waar je ter wereld ook ga op vrijdag avond een taxi is de wereld op z'n kop. Ik was gewaarschuwd dat het wel in de back-packers buurt lag dus met veel jong uitgaans publiek. Onwijs levendig op straat. Het opgegeven hostel had geen plaats meer, maar na even rondgehopt te hebben had ik ergens anders een bedje in een dorm voor 6 personen. Daarna de buurt verkend en ja er wordt flink alchol gedronken. Nu lust ik zelf ook graag een biertje maar hier gaan de flessen rum er in liters doorheen.

Gistermorgen na goed geslapen te hebben om 07.07 u op pad om de oude stad te bezoeken. En daarbij zag ik ook weer water "Caribische Zee", Heerlijk de stad ligt hier pal aan zee en zalig om in alle vroegte de stad te zien ontwaken. De zorg om koffie was snel voor bij want iedereen die hier geld wil verdienen loopt met thermoskannen koffie, fruit, frisdrank overstraat. Dus na m'n ochtend bakkie de boulevard naar het strand bewandelt om hier de rest van de dag op het strand te liggen en te plonsen. Ook al is het hier om 18.30 u donker de levendigheid en muziek blijf je zien en horen, dus ff douche en weer terug naar het plein om te genieten van de muziek, dans of acrobatiek. Want iedereen die maar iets kan wil dit graag showen.

Blijkbaar ben ik geen avond of nachtmens meer (komt waarschijnlijk ook van het regelamtige ritme in het reservaat van de Galapagos en hier in het project) want om 21.30 u zoek ik graag m'n mandje op. Ondanks dat de overige reizigers uit m'n hostel gingen stappen en veel muziek was op straat heb ik goed geslapen, om ook vandaag vroeg op pad te zijn. Want ja reizen vind ik nog steeds Super Tof, maar na een week geen internet moet ik toch even aan de bak om mails e.d. te beantwoorden en dingen te regelen. Zo heb ik nu bedacht nu ik mijn duikbrevet heb om een week langer in Colombia te blijven. Om te duiken dan een week Aruba en dan waarschijnlijk 3 weken Suriname....hierover de volgende keer.

Chao xxx Marion en het allerbeste gewenst.