Hola,

Uyuni is in Bolivia bekend vanwege de Salt Flats. Dit is een enorme zoutvlakte. Van oorsprong (25.000 jaar geleden) behoorde dit tot de Pacifiic Ocean. De IJstijd, verschuivingen van aardkorsten die het onstaan van de Andes veroorzaakte is dit gebied ingesloten geraakt. Door klimaatveranderingen, erosie etc. droogde dit gebied op. Nu wordt hier voor consumptie het zout bewerkt voor Bolivaans gebruik (geen export), voor avonturiers een gewild Outdoor gebied en niet te vergeten; dagelijks komen hier honderden toeristen over de "zoutvloer" voor de spectaculaire foto-shoots. Die dag s'morgens in konvooi van 4 FourWheel drive Landrovers hier naar toe gereden om: een bezoek te brengen aan de zoutwinning, het zouthotel, te lunchen op de zoutvlakte met waanzinnige vergezichten van de Andes eromheen en een Hike over een eiland dat zich hier bevind. En dat allemaal bij een temperatuur van rond de 30 graden. Heel Bizar!!! want zodra je de bergen nadert gaat de temperatuur zo'n 5 a 10 graden naar beneden. Maar na de koude weken echt aangenaam een dag in de zon te vertoeven.

Vanaf Uyuni zijn we in 2 dagen via de AltiPlano naar Chili gereden. En geloof het of niet op het hoogste punt (+/- 5000 mtr.) brak er een Hydrolyc kabel van de versnellingsbak van de Truck. Ondanks de zon is het erop grootte hoogte steenkoud en is er geen beschutting. De tijd vermaakt met Lunchen en discus werpen. AltiPlano is een uitgestrekt natuurgebied (ook wel niemandsland genoemd) wat grenst aan de Chileense grens. Om 18.30u s'avonds aangekomen bij de grens waar zich het plaatsje San Pedro bevind. Op zich ging de grenscontrole vrij soepeltjes maar daar het in Chili gelijk een uur later was, was het 20.30u voordat we doorkonden rijden. Tijdens deze grenscontrole moest iedereen z'n bagage uit de Truck meenemen, door de scannner halen en werd ondertussen de Truck binnenste buiten gekeerd. Na de grenscontrole was het 5 min. rijden voor mijn eerste kampeer overnachting. Nu had ik menigeen van de groep het woord "upgraden" horen noemen en wat bleek nou. Dit plaatsje "San Pedro" is onwijs toeristisch met vele Hostels en dan gaat er hier gekampeerd worden? Inmiddels donker en daar voor die nacht ook nog "Star gazing" op het progarmma stond, heeft menigeen (ik ook) bedankt voor het kamperen en zijn bij de buren (lees: Hostel) gaan slapen. Bij elkaar een reisdag van 12 uur en dan nog eens een tent opzetten, eten, douchen....dit was iets To Much.

Naderhand de wonderschone wereld van wel 30 miljoen sterren aanschouwen maakte weer heel veel goed. Star Gazing dus: met beide groepen per bus naar een plaatsje net buiten San Pedro gereden om aldaar bij een Astroloog in z'n achtertuin uitleg te krijgen wat de Sterrenhemel te bieden heeft. Hier met het blote oog, Sterrenbeelden gezien, kometen, planeet Jupiter en de melkweg. Raar maar ik had ff de beleving aan het strand te staan???

Gelukkig stond er voor de andere dag een "Free day" op het programma en de ene reisgenoot na de andere begon zich vanwege de zon, niet meer op grote hoogte zijn= beter ademhalen, zo langzamerhand comfortabeler te voelen. Heel vervelend maar waar, toch duurde dit maar kort daar we de volgende dag (vrijdag 16 jan. j.l.) om 07.00u weer op pad gingen om zoals ik met het vorige verhaal begon na 14 uur rijden in Salta te Argentinië in te komen.

Hier in het hotel werkt de Wifi perfect en heb ik in alle rust ondanks dat ik vandaag wel verder de stad bekeken heb mijn blog weer eens kunnen bijhouden.

Waar ik momenteel het meeste van geniet: de waanzinnige, dominante, hoge bergen in alle kleuren en vooral als ik ergens een plekje gevonden heb met een enorm vergezicht. Wordt daarna wel weer met de neus op de feiten gedrukt. Mooie gebouwen waarnaast een huisje met een dak van golfplaten, de zwerfhonden en de bedelenden kinderen...dat raakt!!

Voor de komende dagen tot aan 26 jan. a.s. de aankomst in Buenos Aeros is het voornamelijk kamperen, met een paar lange rij-dagen die ik gebruik om m'n Spaans te leren. Pocito, Pocito...oftewel stap-voor-stap.

xx Chao Marion