Hola,

Na een reisdag van 14 uur lang zitten in de Truck zijn we gisteravond om 21.00 u aangekomen in Salta. Een van de 7 grote steden Argentinie. Na de gebruikelijke incheck door Tanja, onze reisleidster met z'n allen de stad ingegaan om US Dollars te wissellen voor de Argentijnse Dollars want er moest ook nog gegeten worden. Het hotel "Elena" ligt een paar straten van het centrum (lees; plein) waar er op vrijdag avond een heerlijke zomerse gezellige drukte van jewelste was. Juan (de Argentijnse Chauffeur) de nodige info gekregen hoe je de mensen herkend waarbij je geld kan wisselen. Nl. op iedere hoek van de straat staan wel een paar mensen met: meestal een zwarte schoudertas, die spreek je aan na eerst de valutakoers gecheckt te hebben. Volgens de info levert dit meer op dan geld uit de flappetap. Ook al was ik met nog 4 reisgenoten op stap toch maar eerst ff zien hoe het de andere vergaat en zeker een oogje in het zeil houden voor al overige mensen die op straat zijn. Tja....op dat moment werken m'n voelsprieten op volle toeren en met nieuwe munten was het tijd voor een biertje.

Met het clubje waarmee ik op stap was hadden we absoluut geen zin om met de rest van de groep te gaan eten. Met de rest van de groep bedoel ik ook de reisgenoten van: Truck Cameron. Daar hier in Salta de reis van beide Trucks een verschillende richting op gaan zou dit de laatse avond zijn om met elkaar te eten. Het clubje waarmee ik de laatste dagen meer en meer op trek verkent liever op eigen houtje de omgeving dan de instructies van onze reisleidster opvolgen. Voor haar is het de eerste reis in Zuid-Amerika, maar sinds een paar dagen merken we dat ze wat betreft service en informatie niet altijd goed voorbereid is. Jammer maar dat pret mag de pret niet bederven die mijn reisgenoten en de serveerster hadden toen ik serieus bleef bij het bestellen van een Grande Serveza (=nl. 1 liter bier). Reizen maakt nu eenmaal dorstig....!

Zoals de titel van mijn verhaal al zegt: van La Paz naar Salta is echt een wereld van verschil. Hier een gemeleerde bevolking van diverse Nationaliteiten en met heel veel westerse invloeden. Het moderne leven is hier volop aanwezig in een decor vanuit het Koloniale tijdperk. Mooie Architectuur is hier na de bezetting van de Spanjaarden uit de grond herrrezen. Salta ligt in het Noorden van Argentinië en was het laatste Zuidelijkste Inca imperium wat door de Spanjaarden in beslag genomen is.

Livicencho was na La Paz de eerste overnachting. Eentje die heel erg basic was. Alhier waren we te gast bij een groepje oorspronkelijke Andes bewoners die volgens oude tradities wonen en werken. Wonen: huisjes van 3 bij 4 mtr. gemaakt van blokken gedroogde modder. Inrichting is primitief en verlichting of overige voorzieningen wat betreft hygiene is nauwelijks aanwezig. Op zich is daar mee te leven maar wetende dat je hier boven de 4000 mtr. zeeniveau leeft is het onwijs koud. Dus s'avonds na een religieus ritueeel, opgevoerd door de oudste van deze bewoners gaan slapen in de slaapzak met nog 4 dekens over me heen. Waarschijnlijk had ik toen al een virus te pakken want aan het eind van de volgende reisdag toen we in Potosi gearriveerd waren ben ik om 20.00u met een flinke verkoudheid en lichte koorts gaan slapen tot de andere morgen 10.00 u. Sorry voor het cliché maar ook hier was het koud en regen. Dus na een frisse neus gehaald te hebben om papieren zakdoeken te scoren ben ik tot s'middags 14.30u weer m'n bed ingedoken. Om er toen een stuk fitter uit te komen.

Het reisprogramma voor de dagen na Potosi werd wat onzeker daar de volgende stop en activiteiten gepland waren voor Uyuni. Op zich ben ik niet zo'n Dakar fan maar voor wie het gevolgd heeft; in Uyuni was nl. de finisch van een etappe van de motorcross. Dit betekende dat er voor de geplande activiteiten geen gidsen of vervoer beschikbaar zou zijn omdat dit al geboekt zou zijn door de organisatie van de Dakarrally, maar we bofte en kon onze dagtocht de andere dag op ma.12-01-2015 naar de Salt Flats gewoon doorgaan.

Wat ik tussendoor ff wil vermelden:

1) ik ben blij om Vega te zijn, daar menigeen van de groep na een vlees-kip-maaltijd de andere dag cq dagen buikklachten hadden.

2) voor het bereiken van Uyuni heeft de Truck 1 1/2 uur verzakt gezeten in een zandplaat langs de weg. Hier waren we in terecht gekomen omdat het gebruikelijk is onderweg voor een sanitaire stop de Busch langs de weg te gebruiken. So far so good, tot deze keer bij het van de wegrijden het linker achterwiel een 1/2 mtr. wegzakte. Uitgraven om grip te krijgen leverde geen verbetering op. Een passerende vrachtwagen heeft de Truck na 2 pogingen weer op de weg gekregen....

wordt vervolg Chao Marion xx