MarionvanDam.reismee.nl

Israël

Shalom,

Na Jordanie ben ik 3 weken in Israel geweest. En niet zonder reden. Teneerste ben ik dankbaar en blij dat ik veel emoties overwonnen heb om te zorgen dat ik Israel kon bezoeken. In de voorgaande maanden besloten dat als het zover zou zijn dat ik zeker wist om in israel te komen heb ik mij opgegeven voor een 2 weken durende Tour&Train van Krav Maga. Krav Maga is zelfverdediging wat ik in Tilburg al 2 jaar lang beoefende.

In Israel zit het opleidingsinstituut in Ma'ale Adumim een plaatsje 11 km buiten Jeruzalem. De dagen bestond uit een afwisselend programma van trainen en bezienswaardigheden bezoeken in Jeruzalem en de omgeving. Nu was ik op alle plaatsen al eens geweest, toch de historische verhalen blijven mij boeien. In Ma'ale Adumim had ik bij een Joodse familie een prive onderkomen, dit alles geregeld vanuit de organisatie. De groep bestond uit 15 personen met 9 verschillende nationaliteiten. Zoals: Israel, Duitsland, Engeland, Denemarken, Polen, America, Australie, Afrika en Nederland. De trainingen waren pittig, veel geleerd een hechte groep waarbij iedereen enorm veel respect voor elkaar had, hoe om te gaan met alle technieken. Op 2 avonden in de week trainden we samen met de lokale bevolking. Een ervaring waar ik met een zeer voldaan gevoel op terug kijk. En het besef dat ik Krav Maga onwijs gemist heb.

Een ruime week geleden ging op vrijdag middag een ieder weer z'n eigen weg vervolgen. Sommige gelijk naar het vliegveld of zoals ik een paar dagen Tel Aviv om even op adem te komen en m'n planning voor een nieuwe week op te maken. Nu is de infrastructuur hier in Israel er gigantisch op vooruit gegaan. Bijv. lange afstanden overbrug je nu veel sneller en makkelijker met de trein. Zo kwam ik erachter dat er een trein van Tel-Aviv naar Beer'Sheva gaat met een stop in Sderot. Een plaatsje vlakbij de Gaza maar bovenal met een station pal naast de Kibbutz Nir Am waar ik 24 jaar geleden twee-en-een- halve maand als vrijwilliger doorgebracht heb. Na een onderkomen gevonden te hebben in Askelon op pad gegaan om mijn Kibbutz te bezoeken. De tijd heeft hier zo op het oog stil gestaan. Echter er wonen nog steeds mensen in de Kibbutz maar tegenwoordig werken de meeste mensen buiten de Kibbutz in beroepen die niet meer karakterestiek zijn voor het Kibbutz leven. De eetzaal waar men vroeger gezamenlijk at is er nog steeds maar koken e.d. doet nu iedereen individueel. Voor mij een bijzonder weerzien. Zelfs de watertoren die ik nooit zal vergeten (vraag me niet waarom) is nog steeds hetzelfde.

Na Askelon met de trein voor 2 dagen naar Haifa. Een hostel pal in Downtown met uitzicht op de wereld beroemde Baharan Gardens. En met het toeristen info centrum aan de overkant van de straat kon mijn dag niet meer stuk nadat men mij geadviseerd had om als ik naar Eilat wilde reizen ik beter de nachtbus kon nemen. Binnen 2 uur ff Haifa doorgekrossed met de bus om mijn bus voor Eilat te reserven, een goede geldautomaat ontdekt om na een strandwandeling mijn weg in het donker weer terug te vinden waar de Vissalade en een glas witte wijn er wel verdiend inging en bijzonder lekker smaakte. Vervolgens vroeg m'n mandje in om de andere dag op tijd met de trein naar Akko te vertrekken. De oude stad is onveranderd maar dat je nu overal in alle steden hoge torengebouwen ziet enerzijds even wennen. Anderzijds zie ik veel gelijkenis met het Nederlandse.

Na nog een nacht/dag in Haifa was het tijd om van de eigenaresse van het Hostel (lees: Guesthouse) gedag te zeggen. Zeer gastvrij en vriendelijk verblijf in haar huis waar ze ook nog eens mijn was gedaan heeft. Hoe ik het tegenwoordig waardeer om te ruiken dat mijn kleren gewassen zijn is niet in woorden uit te drukken. Op de verschillende plaatsen waar ik na Nepal geweest ben onderzocht ik of ik kon wassen of niet. Zo niet, dan nog even zuinig zijn met schone voorraad of met de handwas onder de douche. Gaat heel goed!!

Een tocht door de nacht met de bus van Haifa naar Eilat was weer een geheel nieuwe ervaring. Om 11.30pm vertrokken en om 05.00am in Eilat, waar op het busstation nog echt niks verandert is. Vlak voor Eilat is de border met Jordanie en ook een busstop echter zonder koffie en toilet en omdat het nog zeker een uur zou duren voordat de grens open ging eerst maar koffie en wakker worden (wat ik toch al was van een nacht niet slapen) in Eilat.

Met de taxi terug naar de Yitzak Rabin border crossing waar het tot 07.00am nog verdacht lang stil bleek. Gelukkig kon ik hier wel Wifi oppikken (heb geen Israeli cq Jordan sim) en nagegoogeld hoelaat de grens gepasseerd kan worden. Op alle dagen behalve vrijdag is dat om 06.30am. Op vrijdag 08.00am. Oke uurtje wachten maar gelukkig niet gesloten op vrijdag (Sabbat). Israel is prima om te reizen maar je moet heel goed de Sabbat incalculeren want na 12.00pm ligt of gaat echt het hele openbaar vervoer plat. Een taxie is een optie, maar duur.

Hoe stroef het overgaan van Jordanie naar Israel ging via de King Hussein Bridge (wat niet aan de grens / brug, ligt maar aan de striktheid van de Israelische autoriteiten) zo soepel mocht ik Jordanie weer in. Israel heeft mijn voorliefde maar Jordanie wint het op de manier hoe je oprecht zeer welkom begroet wordt.

Ik denk dat ik zo'n beetje een ieder aardig bijgepraat heeft voordat ik zaterdag a.s. weer in het NL-se ben. Hopelijk met een weerzien om van een jaarlang jullie verhalen terug te horen.

See you Soon, Marion

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active